DÜZCE'NİN SULTANI
KONURALP
Antik Kent

Tiyatronun sahne yapısının mimari sınırlılıkları, kent dokusunun sürekliliğini koruma yönündeki zorunluluklarla birleştiğinde, bu alanın tekil bir dönem üzerinden değil, ardışık dönemlerin birlikte okunmasıyla değerlendirilmesi gerektiği ortaya çıkmaktadır.

Roma’da dramatik sanat, Helenistik Yunan’dan alınan kalıplarla şekillenmiş; komediler (comoediae), trajediler (tragoediae), farslar (mimi) ve pantomimler (pantomimi) sahnelenmiştir. Halk arasında en çok rağbet görenler, özellikle kolay anlaşılır fars ve pantomimler olmuştur. Buna karşılık trajedi, Roma’da kalıcı bir etki bırakmamış; komediler ise yalnızca uyarlamalar aracılığıyla yaşamıştır. Plautus ve Terentius’un eserleri, bu durumun günümüze ulaşan en belirgin örnekleridir

Arkeolojik kazılar sonucunda elde edilen somut veriler, bu kentin Roma döneminde MÖ 2. yüzyılda yaygınlaşan Bacchus (Dionysos) kültü ile ...